چند روزه حالم اصلا خوب نیست
دنبال ترحم نیستم از اینکه یه نفر سعی کنه با حرفاش بهم امید بده بدم میاد از دلسوزی و مهربونی و این چیزا بدم میاد . ولی نمیتونم ظاهرمو حفظ کنم . هیچ قدرتی واسه ادای آدمای خوشحال رو در آوردن ندارم . هیچ نیرویی واسه اینکه بخندم یا با بقیه حرف بزنم ندارم
فقط دلم میخواد تنها باشم از اینکه ناراحتی م کاملا مشخصه و هرکی ببینتم بهم میگه چیشده متنفرم
کاش میشد به بقیه فهموند که نیازی به مهربونی نیست که کمبود محبت نداری که فقط حالتو بدتر میکنن
درباره این سایت