آیینه

آیینه رو بر میدارم خودمو توش نگاه کنم . پیشونی و چونه ای که چند دونه جوش زده . پوستی که مثل همیشه به شدت خشکه . لبایی که ترک خوردن . چشمایی که انگار خالی ن . خالی ن از همه ی حسای دنیا . با دست ابروهامو مرتب می کنم . میبرمشون بالا و به خودم حالت تعجب می گیرم .

آیینه رو برمیگردونم . به جغد با مزه ای که زل زده بهم زل می زنم . انگار واقعا وجود داره انگار میشه باهاش حرف زد . انگار اون حرفامو میفهمه و حتی از توی چشمای خالیمم میتونه بخونتشون . خیلی دوسش دارم . بوسش میکنم

+ همین الانم زل زده بهم

+ یه مرض خودآزاری یی که فکر کنم از بچگی داشتم و واسه اولین بار می خوام اعتراف کنم اینه که وقتی لبام ترک میخوره چیزای ترش مثل لواشک میخورم که بیشتر بسوزه  الان لواشک نداریم متاسفانه ایشالا ترکای بعدی